JURY
In de nieuwe wijk waar deze villa staat, wordt bezoekers geacht centraal te parkeren en vervolgens via een schelpenpad naar het huis van hun bestemming te wandelen. “Het pad ligt tachtig centimeter onder het openbaar domein, de woning tachtig centimeter erboven”, zegt Rob Reintjes, van het Rotterdamse bureau JURY! Architecture. “Ze komen uit aan de achterkant van de woning. Die entree is een inkeping in het volume. De ingang van de bewoners is juist een verhoging en dus een toevoeging aan het volume. Zij lopen onder de carport door en dan de vide binnen.” Bezoekers en bewoners bezien de woning dus elk van één kant, maar beiden zullen automatisch hun blik op het rieten dak richten, dat asymmetrisch over het huis is gedrapeerd. Ook de drie bouwvolumes vormen een speelse variatie op al te strakke bouwvormen. Juist door licht hiervan af te wijken weet Reintjes de aandacht te vestigen op het esthetische en bijzondere karakter van de vorm van de woning en van de materialen die ervoor gebruikt zijn. Na een aantal zeer geslaagde villaprojecten in het westen en oosten van het land mag dit variëren gerust een van zijn stijlkenmerken worden genoemd.
Imposante ruimtelijkheid
De bewoners kochten een dubbele kavel, wat ruimte bood voor een wat groter huis. Maar het is vooral door de hoogte dat het interieur ook zo’n imposante ruimtelijkheid laat ervaren. Het middelste volume is zes meter hoog, en daarin situeren zich de leefruimtes. De inrichting heeft deze ruimtelijkheid nog versterkt. Zo hangt er in de centrale inkom, waar beide toegangsdeuren op uitkomen, een enorme spiegel. In de keuken is de meeste apparatuur verborgen achter kastdeuren, waardoor de aandacht naar de keuken als geheel gaat en niet naar toestel- len. In de woonkamer accentueert een hoog haardmeubel de afstand tot het schuine plafond. Maar de keuze van meubelen, werkbladen en decoratie is tegelijk zó smaakvol dat deze ruimtelijkheid als prettig ervaren wordt en allerminst als een poging om indruk te maken. Vanuit elke ruimte is er boven- dien zicht op de omgeving, door de hoge ramen en toegang tot een van de omliggende terrassen. In feite is er bijna rondom de woning gelegenheid om buiten te zitten, al dan niet overdekt, en in de buurt van een haard. “Op deze manier voldeed het ontwerp ook aan een van de stedenbouwkundige eisen, namelijk dat de patio 70% van de breedte van het volume moest beslaan. Ik heb er ook op gelet dat er altijd een plek is waar je uit de wind zit”, zegt Rob Reintjes. “Dit is het Zuid-Hollandse polderlandschap, daar waait het nagenoeg altijd. Vooral de drie zonen stellen dit windvrije zeer op prijs.”
Eigen entresol
Die drie kinderen hebben nog meer om tevreden over te zijn. Ze hebben elk hun eigen slaapkamer op de eerste verdieping, die bereikt wordt via een zwevende houten trap en een overloop. “Maar in die kamers hebben ze ook weer elk hun eigen entresol”, legt Rob Reintjes uit. “Niets leukers voor een kind dan een geheime plek te kunnen creëren om zich daarin terug te trekken. De ouders hebben hun masterbedroom op de begane grond, met veel daglicht en toch voldoende privacy, omdat je van buiten niet kunt binnenkijken in het hoge volume.” Ook in deze slaapkamer wordt de ruimtelijkheid geaccentueerd door een grootse ovale spiegel boven het wastafelmeubel. “We hebben als bureau ook een groot deel van de inrichting voor onze rekening genomen, al hebben de bewoners natuurlijk ook zelf veel inbreng gehad. Die spiegels zijn bijvoorbeeld een idee van ons, maar die prachtige mozaïeksteentjes in de douche hebben ze dan weer zelf bedacht.” De combinatie geeft de badkamer allure, zelfs een vleugje grandeur, mede door de kleuren- rijkdom van de materialen.
Extra dimensie
De woning is opmerkelijk open, zowel naar buiten toe als intern. “Ik heb een aantal stalen deuren laten zetten maar nergens gekozen voor een deur die afsluit”, verduidelijkt Rob Reintjes. “Dat zou mijns inziens afbreuk doen aan de beleving van het interieur.” Tegelijk heeft hij, door middel van de centrale inkom, wel een scheiding aangebracht tussen de ‘publieke’ delen van de woning, de keuken en de woonkamer, en de masterbedroom daar tegenover. Ook dat is een van de opmerkelijke aspecten van deze woning: dat ze enerzijds zo open is en zoveel doorzicht biedt en anderzijds zoveel privacy. Zoveel te zien en toch zo onbespied zijn. Een ander is de mogelijkheid met enkele stappen binnen en buiten te zijn in deze via geothermie en warmtepompen overigens goed geïsoleerde en verwarmde villa. “Het is bijna een cliché geworden, dat architecten tegenwoordig naar een optimale aansluiting van interieur en exterieur zoeken, via bijvoorbeeld een glaspartij tot aan de grond. Ik heb de standaardoplossingen juist zoveel mogelijk vermeden, bijvoorbeeld door deze woning tachtig centimeter boven het openbaar domein te zetten in plaats van gelijk ermee, wat toch een subtiel ander zicht oplevert. Maar waar ik vooral naar heb gestreefd is een huis te ontwerpen dat ‘doorwaadbaar’ is. Zoals je een ondiepe beek van de ene naar de andere oever doorwaadt, zonder nat te worden, zo begeef je je in deze woning makkelijk van het ene deel naar het andere, en van binnen naar buiten. Zo heeft de patio ook echt een extra dimensie aan het wonen zelf toegevoegd.”
